Serwis Urzędu Miejskiego w Sławnie

Ksiądz prałat Marian Dziemianko

Ksiądz prałat Marian Dziemianko został proboszczem parafii p.w. WNMP w Sławnie w dniu 8 lipca 1980 r. i od samego początku stał się niekłamanym autorytetem moralnym w naszym środowisku jako kapłan i jako mieszkaniec miasta. Szybko zorientował się w sytuacji społecznej, religijnej i etycznej środowiska, którego został duszpasterzem, szybko też nawiązał wartościowe przyjaźnie i zgromadził wokół siebie ludzi, z którymi podjął dzieło aktywnej opieki nad kościołem jako obiektem zabytkowym i świątynią. Po dokończeniu budowy plebanii i salek katechetycznych w 1982 roku przeprowadził całkowity remont dachu z położeniem nowej dachówki, w 1983 – malowanie kościoła, a w latach kolejnych: remont i uzupełnienie instalacji elektrycznej, remont wieży kościelnej i instalacja nowego krzyża jako wykończenia wieży, wprowadzenie nagłośnienia do kościoła, wymiana szyb, wykonanie instalacji odgromowej, remont kaplicy, konserwacja ołtarza głównego, zamontowanie stylowych ław i foteli w prezbiterium.
Przez cały okres zarządzania parafią na bieżąco uzupełnia majątek kościelny w naczynia i szaty liturgiczne. Oprócz troski o kościół – jako miejsce kultu religijnego i wyznacza miejsce Kościoła w życiu społecznym poprzez mądre poczynania aktywizujące społeczność laicką w dzieło przeobrażeń po roku 1980 i tworzenia wspólnoty parafialnej w duchu II Soboru Watykańskiego. Angażuje coraz szersze kręgi ludzi świeckich (nie tylko wiernych) do współpracy w działaniach formacyjnych, charytatywnych, artystycznych i innych. Odnosi też duże zasługi dla ekumenizmu – w świątyni odbywają się niekiedy nabożeństwa ekumeniczne o międzynarodowym zasięgu, umieszczona jest tablica poświęcona związanemu ze Sławnem pastorowi Dietrichowi Bonhoefferowi oraz epitafium ku pamięci zmarłych w Sławnie. Swą chrześcijańską postawę realizuje również w ciągle bliskich kontaktach z krajem lat dziecinnych, przez co dodaje splendoru naszemu miastu.
Jest przyjacielem najmłodszych o dużej wrażliwości na krzywdę, biedę i niedolę dzieci zwłaszcza rodzin zubożałych i zagrożonych moralnie. Dla dzieci jest zawsze miejsce w pomieszczeniach plebanii, jest pokarm i dobre słowo. Za tę postawę został wyróżniony prze Towarzystwo Przyjaciół Dzieci Odznaką „Przyjaciel Dziecka”. Prze wiele lat pełnił funkcję dziekana dekanatu Sławno podejmując działania o charakterze ogólnomiejskim i ponadmiejskim. Towarzyszy mu zawsze poczucie humoru, postawa budząca optymizm, co nie koliduje z powagą Jego kapłaństwa.
Wielkość Jego dokonań, z których część została wyżej przywołana, czyni Go jedynym godnym pierwszym kandydatem do Nagrody „Złoty Gryf Sławieński”.

Wnioskodawca: Fundacja „Dziedzictwo”

Data przyznania Złotego Gryfa Sławieńskiego: 1997 rok